Hettel unn Kettel 1995 Zurück zur Übersicht Zwiegespräche

Schönes Zwiegespräch über zwei Tratsch-Tanten, die nichts besseres zu tun haben als sich mit Klatsch und Tratsch ständig zu übertreffen.
Anmerkung des Autors:
Kleiner Tipp: Die beiden Vortragenden sollten sich als Frauen verkleiden, mit etwas altmodischen, knielangen Kleidern, Hüte für den Kopf, Handtaschen und auffallendem Schmuck (das kommt an)!
(Quelle: verschiedene Witzbücher)

Sprachversion: Nur Vorderpfälzer Dialekt
Typ: Zwiegespräch
Personen Anzahl: 2
Dauer: ca. 20 Min.
Jahr: 1995
Autor: Elke Claus & Holger Spindler
Besonderheiten:  
Requisiten:  
Dialekt Version downloaden: Word97-Version / Text-Version


 
H:
(kommt alleine auf die Bühne, Kettel sitzt im Publikum) Ach Gott nää, jetzt bin ich heit extra do her kumme, weil ich die letschte Johre immer genau an dere Stell die Kettel getroffe hab. Unn jetzt isse gar net do. Bin ich awwer enttäuscht! (Zum Publikum) Odder hänn Ehr se vielleicht heit schunn gsähne, hä? - A do hockt se jo unn segt nix! Hmmm, flott sieht se wedder aus! Des Kleed hot die jo bestimmt schunn seit 30 Johr aa! Ich könnt wette, wann die des owends auszieht, bleibts schunn vun allä stehe! - Kettel! Jetzt geh doch endlich mol her, e bissel Plaudere. Was is dann heit los mit Der?

K:
(kommt jetzt auch dazu) Oh Hettel! Loß mich bloß zufriede! Ich hab nämlich sowieso schunn en Zorn. Mer muß sich doch nur noch ärgere!

H:
Was regscht Dich dann so uff? Verzeehl mol!

K:
Bei uns dehääm is seit ennere Woch e aldi Freundin vun mer zu Besuch. Die werd immer uverschämter. Net genug, daß die schunn jeden Dag mei Kleeder ahot, sich aus unserm Kiehlschrank bedient, unsern beschte Schnaps unn Wei sauft unn andauernd mit meim Auto durch die Gegend fahrt. Jetzt hockt die vorhin an unserm Mittagstisch unn lacht mich doch tatsächlich a noch mit meine eegene Zäh a!

H:
Jo aller! Sei doch froh, daß Du noch e Ersatzgebiß hoscht. Unn reg Dich jetzt mol wedder ab!

K:
Ja, schunn gut, jetzt geht mers jo a schunn e bissel besser. Awwer wu wolltscht dann Du grad hiegehe?

H:
Als erschtes bin ich mol wege Der kumme, zum Plaudere, weil mer uns jo sowieso immer do treffen. Unn dann wollt ich noch ganz dringend en Vorhang kaafe gehe.

K:
En Vorhang? Fer was dann?

H:
Stell Der mol vor, was mer beobacht hänn. Wann sich unser jüngschti Dochter owends in ehrm Zimmer auszieht, dann guckt unsern Nochbar immer ganz gierisch durchs Fenschter zu. Unn daß des endlich uffhört, brauchen mer en Vorhang.

K:
Ach Hettel, sei doch net so bleed! Zieh doch DU in des Zimmer vun Eiere Dochter. Dann kenne ner Eich des viele Geld fer en neie Vorhang spare!

H:
Daß Du mich immer so ärgere muscht! Awwer Kettel, an was is dann eigentlich die Bawett gschtorwe?

K:
Die wollt immer absolut Recht hawwe.

H:
Do dra stirbt mer doch net!?

K:
Weescht, die hot selwer gsammelte Pilze gekocht unn stur behaupt, des wären ke Knolleblätterpilze.

H:
Jaja, so kanns gehe, wann mer määnt, immer alles besser zu wisse. Heer, sag mol, waren bei Der a schunn die Leit, wu fer e neies Hallebad sammeln?

K:
Ja, heit morge.

H:
Was hoscht dann Du denne gewwe?

K:
A en Ämer Wasser nadierlisch.

H:
Des derf jo wohl net wohr sei! Bischt Du so bleed, odder tuscht Du nur so? - Awwer schunscht? Was hört mer dann eigentlich vun de Meiers? Hänn die immer noch so en Krach minanner?

K:
Krach? Des is gar kenn Ausdruck! Jetzt hot die Fraa Meier sogar ehrm Hund de Schwanz abgschnitte, damit des Tier net vor Frääd domit weddle kann, wann ehrn Mann owends vum Schaffe häämkummt. So arg is des schunn bei denne.

H:
Des is jo net zu fasse! Die reinscht Tierquälerei! - Do fallt mer glei mol ei, wie geht's dann eigentlich Deim kranke Goldfisch?

K:
Ach jo, der is schunn wedder uff de Bää!

H:
Fräät mich, awwer wu mer jetzt grad bei Krankheite sinn, muß ich Der ebbes verzehle: Wu ich letscht zum Dokter gange bin, kummt mer en Mann sooo entgege (mit dem Kopf zwischen den Beinen durchgucken). Ich hab den glei mol gfrogt, warum er so laaft. "Ach", segt der, "ich hab Hämorridde unn de Dokter hot gsaat, die muß ich ubedingt im Aag behalte!"

K:
Oh je, muß des awwer en dumme Mann gewese sei.

H:
Ja, des hab ich mer a gedenkt. Awwer jetzt muß ich jo lache. Mein Mann is nämlich heit morge wie en Wilde aus em Bad rausgerennt kumme unn hot gscholte: "Was is dann mit meim Rasierpinsel passiert? Der is jo gar nimmie zu gebrauche!" Do sag ich ganz verwunnert: "Komisch, wu ich geschtern unser Wohnzimmerstühl lackiert hab, war der noch ganz in Ordnung!"

K:
Des is mol wedder typisch! - Awwer heer, ich hab jo ganz vergesse, Der zu sage, daß unsern Nochbar in Ludwigshafe vun ennere Dampfwalz iwwerfahre worre is unn jetzt im Krankehaus liegt.

H:
Ach Gott nä! Määnscht Du de Kurt?! A den muß ich ubedingt besuche gehe. Wu liegt er dann?

K:
Im Marien-Krankehaus, 2. Stock, Zimmer 8 bis 17.

H:
Sag bloß! Jetzt bin ich awwer platt!

K:
Der aa, des kannscht mer glaawe!

H:
Ja, allerdings! Awwer mein Enkel, der glaabt seit neieschtem nimmie alles. Vor korzem kummt der zu mer unn segt: "Oma, ich glaab gar nimmie an de Oschterhaas. Ich hab uffm Speicher Farbe, Pinsel unn ausgeblosene Eier gfunne. Unn an de Nikolaus glaab ich a nimmie, weil ich im Papa seim Schrank e Nikolauskoschtüm, en Sack unn de Rut gfunne hab. Unn daß Babys net vum Klapperstorch gebrocht werren, weeß ich aa. Die werren nämlich gebore. Unn äns sag ich Der: Den Bohrer finn ich aa noch!"

K:
Ja, der weeß halt schunn, wies laaft. Die Kinner werren schließlich älter. Awwer stell Der mol vor, mein Enkel is letscht zu mer kumme, hebt mer en Büschel Gras vor de Mund unn segt: "Oma, beiß mol do nei!" "Warum dann, Kind?" frog ich ganz erschtaunt. Määnt de Klää: "De Papa hot gsat: Bu, wann die Oma mol ins Gras beißt, dann kriegscht du e neies Fahrrad!" Also, wu er des gsat hot, do war ich echt baff.

H:
Do brauchscht doch net baff sei! Des is ganz normal, daß heitzudags nur noch ans Erbe gedenkt werd.

K:
Jo aller, wannd määnscht! - Jetzt awwer mol was anneres. Hoscht Du a vun dem Attentat uff de Weber gheert?

H:
Waaas? Nä - hot er's iwwerlebt?

K:
Ich weeß net, im Dorf werd nur verzeehlt, mer hätt am Neijohrsmorge e Sexbomb in seim Bett gfunne!

H:
Du willscht mich wohl veräpple, hä? - Awwer jetzt verzeehl ich Der mol was: De Rudolf unn sein Bu sinn geschtern mim Pulwage de Feldweg nausgfahre. Unnerwegs is denne des Wägelche umgekippt unn die ganz Brüh is iwwer de Weg geloffe. "Verdammt nochemol" hot de Rudolf gscholte unn sein Bu hot gegreint: "Vater, heeßt des jetzt, mer hänn 's ganze Johr fer umschunscht gschisse?"

K:
O je, wann mer so ebbes passiert wär, hätt mer des awwer gewaltisch gschtunke! - Unn, was gibts dann schunscht noch so? Waren Ehr im Summer wedder in Urlaub?

H:
Jaja, mer sinn mim Zug in Urlaub gfahre. Unn wu mer dann schunn e halwi Stunn lang dringhockt waren, guckt mein Mann uff ämol aus em Fenschter unn frogt: "Sag mol, fahrt der Zug eigentlich schunn?" Sag ich: "Ja glaabscht dann Du, grad wege dir werren die Häuser unn die Land-schaft an uns vorbeigetrage?" Unn Ehr, sinn Ehr aa in Urlaub gfahre?

K:
Nadierlisch. Mer sinn sogar mim Flugzeig gfahre! Noch Persie. Unn was glaabscht dann? Mitte in Persie sinn mer uff ämol sooo vun dem Volk eigekreist worre, daß mer nur noch Perser gsähne hänn. Vor uns Perser, hinner uns Perser, newer uns Perser, iwwerall Perser. Nä, 's war schrecklich!

H:
Ach Gott, was hänner dann do gemacht?

K:
Mer hänn dann nadierlisch so en bleede Perserteppisch gekaaft. Was dann schunscht?

H:
Du hoscht jo noch nie Nä sage känne!

K:
Oh, babbel net. Awwer vor lauter, lauter, hab ich Dich ganz vergesse zu froge, wo Ehr iwwerhaupt mit Eierm Zug hiegfahre sinn?

H:
Mer waren im Heilische Land. Es war jo sooo schää! Als mer dann en Ausflug an de See Genezareth gemacht hänn unn e Iwwerfahrt mache wollten, hänn mer erscht mol den Schiffer gfrogt, was so e Iwwerfahrt eigentlich koscht. "30 Dollar" segt der zu uns. "Was? Des is jo verrickt!" hab ich mich beschwert. Määnt der ganz giftisch: "Über diesen See ist der Heiland damals ja auch zu Fuß gegangen!" "Ja", hab ich gsat, "des wunnert mich net, bei denne Preise!"

K:
Du muscht doch immer Dein bleede Senf dezu gewwe.

H:
A wanns doch wohr is! - Ach, ich denk, daß mer in dem Johr noch e Safari in Kenia machen.

K:
Des is gut. Des koscht dann wennigschtens nix.

H:
Wieso dann?

K:
Denke koscht jo wohl nix, odder? - So, jetzt mol wedder was anneres. Kennscht Du eigentlich de Erwin vun de Langgaß?

H:
Wer kennt dann den net? Warum frogscht mich des?

K:
Der soll seit neieschtem so en Aagewwer worre sei, daß er jetzt sogar Spore an sei Schuh genaggelt hot, damit die Leit määnen, er det jetzt reite gehe.

H:
Unn do driwwer regscht Dich so uff? Du bischt doch ganz genauso!

K:
Was? Ich?

H:
A ja, Du hoscht jo schließlich a Feddere uff Deim Hut unn bis heit noch ne e Ei gelegt!

K:
Ha, des find ich jetzt awwer net witzisch.

H:
Soll ich Der mol sage, was ich net witzisch gfunne hab?

K:
Was dann? Raus domit!

H:
Ich hab vor e paar Dag mitkriegt, wie mein Mann hinnerum iwwer mich gelächtert hot. Segt der zu seim Freund, ich hätt en Arsch wie en Mähdrescher!

K:
Des is jo uverschämt!

H:
Paß uff. Am selwe Dag, owends, wu mer im Bett gelege hänn, wollt der dann a noch was vun mer. Do bin ich in die Höh unn hab gekrische: "Was glaabscht dann Du? Wege Deim armselische Strohhälmel schmeiß ich doch heit mein Mähdrescher nimmie aa!"

K:
Do hoscht awwer mol Recht ghabt! Weescht, was mir geschtern Morge passiert is?

H:
Was dann?

K:
Ich wollt mit meim Fahrrad zum Bäcker fahre, Weck hole, do stärz ich jo so vun meim Drohtesel runner, daß ich uffm Bode gelege bin.

H:
Ach Du Armi. Wie lang hoscht dann dort gelege?

K:
Ich weeßes jo net, awwer wu ich heit Morge an dere Stell wedder vorbeigfahre bin, hab ich mich nimmie dort liege sehe!

H:
Also! Wann ich Dich manchmol so redde heer, muß ich immer an die Dumm unn die Gscheit denke.

K:
Wer is dann des?

H:
Paß uff: E Dummi unn e Gscheiti erben. Die Gscheit erbt e Haus unn die Dumm en Oller!

K:
Waaas? Was is dann en Oller?

H:
Siehscht? Genau des hot die Dumm aa gfrogt!

K:
Oh heer! Ich glaab, bevors jetzt noch bleeder werd, gehe mer liewer häm. Määnscht net a?

H:
Ja, hoscht Recht. Es langt wedder fer heit. Mer hänn wedder genug gerätscht! Also dann, tschüß! Unn:



AHOI


Die Top 5
Vollgestopft mit Büttenreden und Zwiegesprächen sind das die Lieblingsbücher meiner Besucher. Gleich ONLINE kaufen!!!

Alaaf! Helau! Von Frau zu Frau - gereimte Büttenreden Alaaf! Helau! Die Kinderschau - Reden für Kinder Jugend in der Bütt - Reden für Kinder und Jugendliche Karnevalsraketen - kölsche Büttenreden und Zwiegespräche ALAAF ! HELAU ! Zur Narrenschau - gereimte Büttenreden

Faschingskostüme, Schminke oder sonstiges Zubehör. Das findest Du alles sehr günstig beim Racheshop, dem coolsten Internet Shop den ich kenne:

DER RACHESHOP - Europas verrücktester Online Shop!




  Zurück zur Übersicht Zwiegespräche